การผลิตยางพาราของจีนในปี 2539 ให้ผลผลิต 163 กิโลกรัมต่อไร่ ซึ่งประสิทธิภาพการผลิตก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องจนถึงปี 2542 ที่ได้ผลผลิต 187.6 กิโลกรัมต่อไร่ คิดเป็นการเพิ่มขึ้นร้อยละ 15 ภายใน 4 ปี แต่ในปี 2543 ประสิทธิภาพการผลิตยางพาราของจีนลดลงเป็น ได้ผลผลิต 182.8 กิโลกรัมต่อไร่ ซึ่งลดลงร้อยละ 2.6 ส่วนในปี 2544 จีนสามารถผลิตยางพาราได้ 185.7 กิโลกรัมต่อไร่ แต่ก็ยังน้อยกว่าผลผลิตต่อไร่ที่ได้ในปี 2542 ซึ่งเมื่อเทียบกับผลผลิตต่อไร่ของไทยที่ได้ผลผลิตประมาณ 247 กิโลกรัมต่อไร่ในปี 2544 แล้ว จะพบว่าไทยมีประสิทธิภาพในการผลิตยางพารามากกว่าจีนค่อนข้างมาก และการผลิตยางธรรมชาติในจีนก็มีต้นทุนการผลิตสูง

สาเหตุที่จีนมีต้นทุนการผลิตยางธรรมชาติสูง เนื่องจากสาเหตุหลายประการ ได้แก่
1. พื้นที่ปลูกยางธรรมชาตี่สำคัญของจีน คือ ที่เกาะไหหลำและเขตสิบสองปันนา (Xishuangbanna) ในยูนนานอยู่ในบริเวณที่บางครั้งต้องประสบกับภาวะอุณหภูมิไม่เหมาะสมกับการเติบโตของยางทำให้กว่าที่ยางจะโตจนกรีดเอาน้ำยางได้ยาวนานกว่าปกติที่กินเวลา 5 – 6 ปี เป็น 7 – 8 ปี ดังตารางที่ 18 ทำให้เสียโอกาสการหารายได้จากการปลูกพืชชนิดอื่น
2. มีโอกาสสูงที่จะไม่ได้ผลตอบแทนจากการปลูกยาง เนื่องจากต้นยางถูกโค่นล้มจากลมพายุ ต้นยางตายจากสภาพน้ำค้างแข็งตั้งแต่ยังไม่ให้ผลผลิต หรือยางที่เก็บได้เสียหายจากอากาศหนาว โดยเฉพาะในบริเวณเขตสิบสองปันนา (Xishuangbanna) ที่เพิ่งพบกับสภาพอากาศหนาวมากในปี 2542 ถึง 2543
3.โครงสร้างพื้นฐานที่เชื่อมโยงพื้นที่ปลูกยางทุกที่กับโรงงานอุตสาหกรรมที่ใช้ยางเป็นวัตถุดิบขาดความพร้อมและค่าขนส่งยางไปขายในส่วนอื่นๆของจีนก็แพง
4. ที่เขตสิบสองปันนา (Xishuangbanna) ในยูนนาน สามารถกรีดยางได้เพียงปีละ 7 เดือนน้อยกว่าที่เกาะไหหลำที่สามารกรีดยางได้ 9 – 10 เดือน
5. การผลิตยางของจีนยากที่จะรักษาคุณภาพให้สม่ำเสมอ เนื่องจากมีวิธีการเก็บน้ำยางแตกต่างกันไป และต้องขนส่งเป็นระยะทางไกลกว่าจะถึงโรงงานอุตสาหกรรมแปรรูปยาง โรงงานทำล้อยางส่วนใหญ่จะอยู่ที่เซียงไฮ้และต้าเหลียน ซึ่งห่างไกลออกไปมากจากแหล่งยางธรรมชาติของจีน

เรียบเรียงโดย : เครื่องรีดยาง

Related Articels